آرام ز من بگذر و بگذار که آرام بمیرم( بتول مبشری )

آرام ز من بگذر و بگذار که آرام بمیرم
پیمان و قراریست که بی آخر و فرجام بمیرم

شاید که مقدر شده چون قوی سپیدی
در دامن امواج بلا خسته و ناکام بمیرم

بگذار که این قصه به آخر برسد قصه ی اندوه
هرچند به لطف تو قرار است که گمنام بمیرم

ایکاش که امشب بدهی جام پیاپی ز شرابم
مخمور شوم از تو و از باده و از جام بمیرم

پاییز سر انجام به پرچین دلم آتش غم زد
باشد که دراین فصل به این موسم و هنگام بمیرم

دلگیرم از این عشق رهایم کن از این درد
آرام ز من بگذر و بگذار که آرام بمیرم ....

بتول مبشری