آن غروب دوشنبه یادت هست ؟ ( بتول مبشری )

آن غروب دوشنبه یادت هست ؟
کافه ی صوفی... خاطرات دل کوبش

بوی تند قهوه بود و عطر چای
لابلای نفس های داغ ُ آشوبش

تک به تک صندلی های چوبی بود
بوی سیگار و عطرهای سرگردان

گوشه ی دنج میز آخر کافه
دلخوشی های نوجوانی و عصیان

مانده در قاب خاطرم آن روز
رنگ طوسی پیراهنت شالت

با خودم هی مدام میگفتم
مرد توست ببین خوشا به احوالت

بوسه های تو بود و دست های من
تاپ تاپ بیقرار عاشقی...خواهش

چترهامان گوشه ای کنار هم بودند
فصل پاییز بود و هوای آرامش

همصدا با نوای حزین خواننده
یادم آمد برایم به سوز میخواندی

لابلای پک های عمیق سیگارت
شعر غمگینی آن روز میخواندی

یاور همیشه مومن آن دوشنبه غوغا کرد
توی بغض شاعرانه ی صوفی

ای بسا سالها شنیدم اش هرجا
یاد تو فصل عاشقانه ی صوفی

یاور سفر کرده کجا مانده ای مومن!
تو سفر رفتی ُ و پس از تو دوری عادت شد

این دوشنبه های بی پیر دق مرگی
در خیال زنی ماند و ماند....قیامت شد

بتول مبشری