باران اگر گرفت تو شعر شو من بوسه( بتول مبشری )

باران اگر گرفت
تو شعر شو من بوسه
تو بوسه شو من شعر
به زیر چتر شانه های خودت پناهم بده
کوتاهم اما نوک پا بلند می شوم
لبهایم به طعم پونه خواهد رسید
برایم واگویه کن
باران
بوسه
عطر پونه
چه آرامشی
میان شانه های تو
دشت زاریست عطرناک
شکوه ـ
نجیب ـ
تلاقی ـ
بوسه با باران
بوسه با عطش
بگذار قد بکشم
بگذار با نوک پا بلند شوم
شاعر هم که باشی
دست آخر
منم که شاعر همیشگی ـ
شعرها و بوسه های توام

بتول مبشری